Ένα ανοιχτό γράμμα αγάπης και χωρισμού

Δεν ξέρω να παίζω κρυφά παιχνίδια, δεν έχω ατζέντα στο βάθος του μυαλού μου. Θέλω το ονειρικό και προσπαθώ να το καταφέρω.
Δίνω απλόχερα γιατί έτσι το αισθάνομαι και προσπαθώ να κάνω τους γύρω μου χαρούμενους. Δεν υπάρχει ομορφότερο πράγμα από το προσφέρεις χαρά, όσο και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μεταλλάσσεσαι. Δεν με ενδιαφέρει να κρίνεις αν αυτό είναι σωστό ή λάθος. Έτσι είμαι και σε όποιον αρέσουμε.

Δεν αντέχω όμως την εκμετάλλευση. Ξέρω πολύ καλά την ανισότητα στην αγάπη, ξέρω πως τελικά κάποιος δίνει και κάποιος μόνο παίρνει. Δεν σου ζητήσα ποτέ να μου δώσεις τίποτα.

Ήθελα να θέλεις να μου δώσεις από μόνος σου. Εγώ ήμουν συνέχεια εκεί να σου κρατάω το χέρι και να μετράω τις αναπνοές σου. Ήμουν εκεί να βάλω φάρμακα στις πληγές σου, και ήμουν εκεί να φωτογραφίζω τα χαμόγελά σου. Δεν σου ζήτησα να κάνεις το ίδιο. Ήθελα να θέλεις να κάνεις το ίδιο.

Αν δεν το θέλησες, δεν με κατάλαβες ποτέ. Αν δεν το θέλησες, δεν με άξιζες. Δεν θα στο κρατήσω, δεν θα στο προσάψω. Απλά μαζέυω τα γράμματα που σου έγραψα, πακετάρω τις αναμνήσεις που δημιούργησα, σκουπίζω τα υπολείμματα της αγάπης που δεν σεβάστηκες, και αποχωρώ από τη ζωή σου.

Ήσυχα, όπως μπήκα. Ήρεμα, όπως θέλησα να είναι η ζωή μας. Και θα συνεχίσω. Η αγάπη, η αληθινή αγάπη, η ουσιαστική ένωση ψυχής και σώματος δεν έχει χώρο για εγωισμούς, για κακίες, για μικρότητες, για αντιπαλότητες, για ανταγωνισμούς. Εγώ πιστεύω πως υπάρχει και θα συνεχίσω να την ψάχνω. Νόμιζα πως είδα σε εσένα κάτι, αλλά δεν ξέρω μήπως απλά ήθελα να δω σε σένα κάτι. Ίσως πάλι, είσαι πολύ καλός και εσύ στο να πείθεις ότι έχεις κάτι.

Όπως και να έχει, η ζωή είναι γεμάτη μαθήματα. Ξέρω πως πρέπει να μάθω να μην χαρίζω έτσι απλόχερα τον εαυτό μου, πως πρέπει να με προστατεύω, γιατί δεν είναι αυτοί καιροί για του είδους τη σχέση που ονειρεύομαι. Είναι τόσο εύκολο να εντοπίσεις τις αδυναμίες του άλλου. Είναι τόσο εύκολο να τις κάνεις σημαία και να τον λυγίσεις. Είναι όμως απάνθρωπο, και εσύ διάλεξες αυτό το δρόμο.

Η αγάπη είναι να αντιμετωπίσεις τον άλλον σαν κάτι εύθραυστο, και να τον προφυλάξεις από τις κακουχίες. Να φερθείς με ευλάβεια γιατί η αγάπη είναι κάτι βαθειά πνευματικό.. εως και θρησκευτικό. Η αγάπη είναι να στέκεσαι δίπλα.

Δεν μπορείς να με πάρεις αγκαλιά και να ταξιδέψουμε μαζι στο ηλιοβασίλεμα, οι δυο μας, μόνοι μας. Δεν μπορείς καν να δείς το ηλιοβασίλεμα. Οι φακοί στα μάτια σου μετατρέπουν το όμορφο σε άσχημο. Δεν μπορείς ή δεν θέλησες. Το αποτέλεσμα ίδιο.

Θα σου λείψω, το ξέρω. Κι ας το αρνηθείς μέσα σου. Θα σου λείπω όταν ξαπλώνεις, θα σου λείπω όταν διαβάζεις, θα σου λείπω όταν ακούς κλασσική μουσική, θα σου λείπω όταν δείς πώς είναι να μην σου δίνουν απλόχερα.

Θα είναι αργά. Τότε θα δίνω την αγάπη μου απλόχερα σε κάποιον άλλον: στον εαυτό μου.

Χαιρετισμός

Σου φωνάζω αλλά δεν βγαίνει η φωνή μου. Προσπαθώ να σου μιλήσω αλλά οι λέξεις ενώ υπάρχουν, δεν μπορούν να δημιουργήσουν φράσεις. Κάνω να κουνήσω τα χέρια μου σε ένδειξη βοήθειας, αλλά δεν με βλέπεις.

Όλο προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις πόσο σε έχω ανάγκη, όχι να λύσεις τίποτα, απλά να μου δίνεις κουράγιο, να ξέρω οτι είσαι εκεί, κι ας είναι μακρύ το ταξίδι, κι ας είναι ψηλά τα εμπόδια, αλλά δεν τα καταφέρνω.

Ξέρω πως κάνω λάθη αλλά δεν μπορώ να σε πείσω να είσαι ανεκτικός. Ξέρω πως σε χρειάζομαι, όχι να με βοηθήσεις, απλά να με φιλάς όταν τελειώνουν οι δύσκολες μέρες. Δεν καταλαβαίνω γιατί μου είναι τόσο υπεράνθρωπο να το ζητήσω. Μυρμηγκιάζει ο εγκέφαλός μου και παγώνω. Μακάρι να μπορούσα να σε κάνω να το νιώσεις με ένα άγγιγμα. Με ένα κουμπί.

Θέλεις να μάθω να παλεύω και να ζητάω. Θέλεις να μάθω να το κάνω μόνη μου, για μένα. Και για αυτό με αφήνεις. Να μάχομαι με τα κύματα μόνη μου. Έτσι πρέπει το ξέρω, και για αυτό δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία. Πόσο θα ήθελα όμως να είσαι δίπλα μου. Ούτε μπροστά μου, ούτε πίσω μου. Ούτε να σε ακολουθώ, ούτε να με υποβαστάζεις. Να είσαι δίπλα μου, συνοδοιπόρος και συνταξιδευτής. Όπως και εγώ για σένα.

Μακάρι να μπορούσα να σε πείσω. Σε ευχαριστώ για όλα, μα πιο πολύ για τα σκληρά σου λόγια. Ξέρω πως δεν θα είσαι εδώ, αλλά εύχομαι τα μαθήματα που με δίδαξες, όσο κι αν ήταν επίπονα, όσο κι αν μου έφεραν δάκρυα στα μάτια, να είναι οδηγητικός φάρος.

Ξέρω πως δεν θα είσαι εδώ, και δεν θα με δείς να αλλάζω. Και πόσο θα ήθελα να το είχες δει. Σε χαιρετώ και σου στέλνω χιλιάδες γλυκά φιλιά. Να μην αλλάξεις ποτέ και μακάρι να είχα καταλάβει.

Μου λείπεις

Αναρωτιέμαι που να βρίσκεσαι όλο αυτόν τον καιρό.

Έφυγες μεγάλο ταξίδι αυτή την φορά. Σε ψάχνω μέσα σε υγρό δάσος την αυγή. Η πάχνη είναι γαλήνια και το φως του ήλιου καρφώνεται στα μάτια μου ανάμεσα από τα φύλλα των ψηλών δέντρων. Κρυώνω και ζεσταίνομαι.

Τα μυρμήγκια δουλεύουν, οι μέλισσες πετούν, τα κουνούπια πεινάνε.

Κι εγώ πεινάω. Μυρίζω την παρουσία σου από χιλιόμετρα. Ξέρω πως με κοιτάς. Δεν ξέρω αν με βλέπεις.Ουρλιάζω τ᾽ όνομά σου, αλλά κανείς δεν μ᾽ακούει. Ουρλιάζω και προσεύχομαι ν᾽ακούσεις και να μείνεις μακριά απ´ το φως.

Κείμενο από έναν άγνωστο αναγνώστη. Μακάρι να είχες αφήσει το όνομα σου...