Forever young..

Ευτυχώς η Ελλάδα του μεγάλου καλοκαιριού έφτασε. Παραλία, γέλια, καρπούζι με φέτα, ντομάτες βουτηγμένες στη θάλασσα για να αλατιστούν, θερινά σινεμά και πρώτα φιλιά με μια μπύρα στο χέρι, μεσημεριάτικος ύπνος σε καθαρά σεντόνια με τα αλάτια. Κάπως ξεχνιόμαστε. Δεν θέλω να σκεφτώ τη Δευτέρα, δεν θέλω να σκεφτώ τις δύσκολες μέρες που θα έρθουν- γιατί θα έρθουν. Θέλω να με αφήσετε να ξαπλώσω στον ήλιο, να διαβάσω το βιβλίο μου και ο χρόνος να σταματήσει. Να ακούω το Forever young στο repeat. Γιατί αυτό είναι και η αλήθεια. Θέλω να είμαι ξέγνοιαστη, κι ας ζω με πολύ λιγότερα. Το έλεγε και ο Ελύτης άλλωστε «Εγώ ζήτησα το λίγο και με τιμώρησαν με το πολύ». Βαρέθηκα τα πολιτικά, τα ψευτο-κουλτουρε, τα δήθεν πολιτιστικά, τις τυποποιημένες διασκεδάσεις, τα κομπλεξικά αφεντικά. Αισθανόμαστε πως μας τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας, ενώ το κλωτσούσαμε λίγο λίγο μόνοι μας τόσο καιρό. Άλλοι φταίνε περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Βαρέθηκα να καλύπτω την μιζέρια που ζούμε τον τελευταίο καιρό με ποδοσφαιρικές συζητήσεις αν δεν αγαπώ πραγματικά το άθλημα, βαρέθηκα να παραδίνομαι σε ένα σύστημα που δεν το επέλεξα αλλά το υπηρέτησα τόσο καιρό. Φτάνει. Η ζωή δεν είναι και άσχημη. I wanna be forever young..