Με κανεις να γελαω. Και να ονειρευομαι. Γι΄αυτο κ εγω σου γραφω ποιηματα. Αλλο που δεν στα δινω. Τα φυλαω. Τα προστατευω. Για οταν εισαι ετοιμος.
Θα τα βαλω σε ενα κουτι, θα το δεσω με μια πορφυρη κορδελα και θα τα αφησω στην πορτα σου.
Ανακατα.
Οχι σε χρονολογικη σειρα.
Σαν δεκαδες κομματια ενος παζλ. Σαν στοιχεια ενος υπεροχου γριφου.
Ισως τα καταλαβεις, ισως καταφερεις να διαβασεις πισω απο τις γραμμες, πισω απο τις λεξεις.
Σιγουρα ομως, τα γραμματα θα ξεσηκωθουν απο τις σελιδες και θα σου δωσουν πολλα γλυκα φιλια.
Θα σχηματισουν λεξεις στο προσωπο σου, θαυμαστικα και τελειες στο λαιμο σου, μεγαλα ερωτηματικα στα χερια σου.
Θα γινεις ολοκληρος ενα ποιημα.
Που μονο εγω θα μπορω να διαβασω.
