Πυρήνες από νετρόνια.
Νάνοι λευκοί, Κόκκινοι γίγαντες
Ήρωες παραμυθιών
γύρω από μια κοπέλα.
Μελαχρινή, μαύρα μάτια, έντονες σκιές, κραγιόν σκούρο κόκκινο
Σαν αίμα
σαν κρασί.
Την φωνάζουν Μαύρη Τρύπα
Ό,τι αγγίζει γίνεται στάχτη, παρανάλωμα
Καταπίνει κάθε περιπλανώμενο κοσμοναύτη
Κάθε σκέψη της κρατήρας, έκρηξη αραχνοειδής
Ζει καταβροχθίζοντας την ξένη ενέργεια
'Ολα.
χαρά, δάκρυα, λύπη, έρωτα.
Ούτε το Φως δε γλιτώνει από την αδηφάγο
Στο κέντρο της ψυχής της η μοναδικότητα.
μία, ανείπωτη, όπως κι εκείνη.
Κλειδωμένo κρατά τον Έρωτα
σημείο με άπειρη πυκνότητα
διάσταση μηδενική
Σαν τους Θεούς
θα ελευθερωθεί ο Έρωτας
όταν σπάσει τις αλυσίδες του
Όταν η μοναδικότητα δεν θα ναι πια στο κέντρο
Μα τότε δεν θα υπάρχει πια ο κόσμος.
Και θα χει μείνει μόνος...
Μόνος
με την Μαύρη Τρύπα
σε μιαν αγάπη τρόμου
15 comments:
εδώ βγαίνει τόση ένταση...
μ'αρέσει πάρα πολύ αυτό.
"καθώς θα σκάνε εκατομύρια πυρηνικές κεφαλές¨ - λέγανε οι Ρόδες!:) - καλή παρομοίωση - και - για τον έρωτα!
Καλημέρα!
Καλημέρα!
Αλεξάνδρα:
Πάντα με εμπνέει το σύμπαν! Βγάζει όντως μια ένταση!
:)
χρίστος:
Πολύ ωραία παρομοίωση όντως! Δεν το είχα σκεφτεί! Τυχερός αυτός που ζεί τέτοιο έρωτα!
Καλημέρα, καλό μήνα
από τα Ύψη ("Θέλω"-διαφημιστικό της ΤIM), στα Τάρταρα...
Emotional roller-coaster?
sniper:
Καλωςήρθες στο μπλογκ, καλό μήνα και καλημέρα (Πολλές οι ευχές σήμερα!)
1ον να τονίσω, ουδεμία σχέση έχω με την καμπάνια της ΤΙΜ! ;)
2ον μην νομίζεις οτι κ το "Θέλω" ήταν κανένα ύψος.. Τάρταρα ήταν κ αυτό, αλλά μασκαρεμένο! Αλλιώς δεν θα ήταν "Θέλω", θα ήταν "Εχω!"
Άρα "Τάρταρα". Είχα την εντύπωση πως το "Θέλω" ήταν "Ύψος", δηλαδή "Έχω" μασκαρεμένο.
Κουράγιο, ήρθε η άνοιξη.
LoulouBlu,
η Άνοιξη μας χτυπάει την πόρτα με τα λουλουδένια της πασουμάκια.
καλημέρεζ
όλα θα γίνουν όλα
(λέω 'γω τώρα...)
:)
sniper:
;) Ευχαριστώ πολύ!
Βέβαοα να πώ οτι τα κείμενα δεν είναι ακριβώς αυτοβιογραφικά, αλλά λέμε..
Κατά βάση, these are happy days, όσο κ αν δεν φαίνεται από τις "συγγραφικές επιλογές"!
Μανταλένακι:
Η Άνοιξη μας χτυπά την πόρτα, κάνει εκπληκτικές μέρες, εγώ είμαι κολλημένη στο γραφείο!..
Καλημέρα tambien!
Αύριο θα έχει 20 βαθμούς έιπαν...
Μαντι:
Ευχαριστώ που φέρνεις καλά νέα στο μπλογκ! Είμαστε άνθρωποι της ζέστης και του ήλιου, τι να κάνουμε!
Επιτέλους!
Να πάμε και καμια βόλτα κατα παραλία μεριά!
Το κακό με την αύξηση της θερμοκρασίας γύρω στους 20+, είναι ότι αρχίζουν κι εμφανίζονται και οι ακαμάτηδες-κρυουλιάρηδες...
κι αντί μερικές-μερικές να τους πάρουν στο κυνήγι πετώντας τους τα πασουμάκια (ήμαρτον, που το βρήκες πάλι αυτό???) ή σπάζοντάς τους τις κιθάρες στο κεφάλι, τους βγάζουν βόλτα να τους "πιάσει" ο ήλιος....
:-ppp
Ανεμολάμνοντας σημαίνει κωπηλατώντας στους ανέμους πόσοι ωστόσο να το καταλαβαίνουν ;
Έχουν μια σπάνια ομορφιά οι συνειδητά άκοπες κινήσεις.
Άσκοπες , μα όχι στην τύχη αφημένες , από κάποια εσώτατη ανάγκη υποκινούμενες .
Μήπως μόνο από τους άλλους να ’ναι άσκοπες χαρακτηρισμένες ;
- Όταν δεν υπάρχει τίποτα πια να δώσεις και τούτο όχι γιατί έχεις
στερέψει !
Ανεμολάμνοντας , κωπηλατώντας στους ανέμους
σε ατμόσφαιρες καθαρές ,
γίνονται ιδέες και αισθήματα διάφανα ,
γεννιούνται αποφάσεις και συναισθήματα διάφορα .
Πρωινή δροσιά σε φύλλα κισσού ,
σε μερικές πολύτιμες σταγόνες σταλαγμένη .
- Ίσως γιατί δεν βρίσκεται κανένας τα δώρα της ύπαρξης σου
[ να δεχθεί.
Σε χρώματα και σε ρυθμούς τριζοβολάει η ζωή μας κι ανεβαίνει .
Σε μυρωδιές που δεν λησμονήθηκαν .
« Τώρα που η παλιά άνοιξη , έμεινε πολύ πίσω και μια καινούργια φουσκώνει μέσα στους χυμούς . Μα τώρα είναι ακόμα μακριά . Η πόλη είναι σκεπασμένη από χειμώνα . Οκνές τουλίπες από καπνούς και σύννεφα φυλλορροούνε πάνω στις στέγες . »
Ανεμολάμνοντας σημαίνει κωπηλατώντας
πάνω σ’ αυτές ακριβώς τις τουλίπες καπνών και σύννεφων
της δυσθυμίας τους.
Στην άχλη των ονείρων τους .
Και πως άραγε να γίνονταν αλλιώς ;
« Δεν ήταν ποτέ φρεσκοξυρισμένοι μα ούτε και ποτέ πολύ αξύριστοι. Το λεξιλόγιο τους ήταν μικρό και περιορισμένο σε τρεις μονάχα λέξεις : Καλημέρα – καλησπέρα – καληνύχτα . Καλή ( μέρα , εσπέρα , νύχτα ) κι ας ήταν κι η μέρα κι εσπέρα και η νύχτα κακή κι ανώφελη .Το φοβερότερο πάθος αυτών των ανθρώπων ήταν το κρύψιμο . »
Αγκομαχώντας σκαρφαλώνουμε στον χρόνο ,
χωρίς τίποτα από εκείνα που θελήσαμε
να έχουμε μαζί μας .
« Ζούσαν πίσω από την ζωή , σα να κουβαλούσαν στις ράχες τους την ταφόπετρα τους … »
Αγκομαχώντας σκαρφαλώνουμε στον χρόνο
με συμπλέγματα κι ενοχές μονάχα ,
με πλήθος ευκαιριών που τις λογίζουμε χαμένες . . .
« Ήταν το πρόσωπο τους σκεπασμένο από ολόκληρα διχτυωτά με ρυτίδες .Σχεδόν αφανισμένο απ’ αυτές σε σχήματα που ζωγραφίζουν τους ποταμούς με τα παρακλάδια τους ή σαν τις σκασιματιές της απότιστης γης .Τα μάτια τους επίμονα πρησμένα σαν να κοιμόνταν ή να κλαίγαν διαρκώς – πράγματα απίθανα και τα δυό – Μα και πάλι ποιος μπορούσε να είναι σίγουρος ; »
Ανεμολάμνοντας, κωπηλατώντας στους ανέμους
σ’ ατμόσφαιρες κι αγέρα καθαρό .
Ψάχνοντας κάτι .
Κάτι να διώξει όλη ετούτη την βαρύτητα .
Ίσως αυτό να ζήταγαν με τις φωνές τους .
Της φθίνουσας πορείας απαρχής το τέλος ,
συναπάντημα κι απαντοχή ,
η συνειδητοποίηση των χαμένων χρόνων .
Κι έγιναν με μιάς , ιδέες καθαρές κι αισθήματα κρυστάλλινα
Πρωινή δροσιά σε φύλλα πράσινα σταλαγμένη
Αγκομαχώντας σκαρφαλώνουμε τα έρημά μας χρόνια
χωρίς σταματημό , μ’ όλα εκείνα που μας έδωσαν
και τα ‘ άλλα που από τα λάθη μας μόνοι μας φορτωθήκαμε
στις πλάτες να βαραίνουν.
Καλύτερη είναι η σιωπή από το φάλτσο της φωνή τους.
Δεν είναι ο χρόνος , δεν είναι η ζωή
κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να νικηθεί .
Της φθίνουσας πορείας απαρχή και τέλος ,
τώρα που η καινούργια άνοιξη μοιάζει στ’ αλήθεια να έρχεται .
Ζώντας μέσα στην Ζωή , μπροστά της .
Κουβαλώντας σε ράχες ευθυτενείς τις ελπίδες μας.
Βάζοντας στα πόδια μας φτερά και πάντοτε ανεβαίνοντας .
Προς τους ανέμους , πάντα προς τα ‘ κεί . . .
It’s a acceptable abstraction to account out the anatomy of the ANGRY BEAVERS
with cardboard and pencil. Proprietary ANGRY BEAVERS DVD
action GUI systems for creating this blazon of structure, but no such accoutrement are accessible yet for ANGRY BEAVERS DVD COLLECTION
assembly on Linux.
Post a Comment