Tuesday

Κάτι από τα παλιά...

το είχα γράψει παλαιότερα, αλλά κάτι έγινε σήμερα που με έκανε να το ξαναθυμηθώ..

αυτή η αίσθηση της ανουσιότητας, αυτή η δυσκολία του να αφήνουμε το παρελθόν να μένει πίσω..

5 comments:

Mantalena Parianos said...

"κοιτάω αυτό το ξένο σώμα δίπλα μου, το τόσο ξένο, το αφιλόξενα ξένο, και αναρωτιέμαι αν οι άνθρωποι είναι προορισμένοι να σκουντουφλάνε στον κόσμο χωρίς ταίρι"

Είναι μεγάλη υπόθεση, όταν "εκείνος/η που έφυγε" γυρίσει να κοιτάξει πίσω του και δει εσένα (τον/την πρώην του δηλαδή), να μην αναρωτηθεί: "πώς πέρασα Χ χρόνια με αυτόν τον άνθρωπο;" ή "πώς μπόρεσα και έμεινα μαζί του;", αλλά να δει σε σένα ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ.

Α, ρε Λουλουμπλάκι...

Καλημέρα

[θα σε βάλω στα λυνξ μου, girl, μουτς]

Mantalena Parianos said...

Kαι ΌΧΙ, φυσικά. ΟΙ άνθρωποι δεν είναι προορισμένοι να σκουντουφλάνε χωρίς ταίρι!
:)

LoulouBlu said...
This comment has been removed by the author.
LoulouBlu said...

Μανταλένα! Τι τιμή να σε φιλοξενώ στο ταπεινό τούτο blog! ;)

Εκείνος που έφυγε, να γυρίσει πίσω και να δεί το σπίτι του σε αυτόν που άφησε; Ακούγεται πανέμορφο, αλλά ουτοπιστικό! ΑΝ μπορέσει να δεί το σπίτι του σε έναν άνθρωπο καποιος, he better never let go!

Ενώ το να πείς 'θεε μου πως έμεινα εκεί τόσο καιρό', βοηθάει πολύ στο να ξεπεράσεις την έλλειψη του άλλου.

Όσο για το ταίρι, μακάρι να έχεις δίκιο..!

Καλημέρα! (κ ευχαριστώ. ελπίζω να εκτιμήσεις την ελληνική γραμματοσειρά!)

(edited gia typo)

Anonymous said...

We accept the Breitling
whose appearance resembles the acutely accepted Bentley Motors
. The Bentley 6.75
with a self-winding alarm was distinctively advised for aviation. The Breitling Windrider
developed in 1952 has an operational aeronautics computer.