Σου φωνάζω αλλά δεν βγαίνει η φωνή μου. Προσπαθώ να σου μιλήσω αλλά οι λέξεις ενώ υπάρχουν, δεν μπορούν να δημιουργήσουν φράσεις. Κάνω να κουνήσω τα χέρια μου σε ένδειξη βοήθειας, αλλά δεν με βλέπεις.
Όλο προσπαθώ να σε κάνω να καταλάβεις πόσο σε έχω ανάγκη, όχι να λύσεις τίποτα, απλά να μου δίνεις κουράγιο, να ξέρω οτι είσαι εκεί, κι ας είναι μακρύ το ταξίδι, κι ας είναι ψηλά τα εμπόδια, αλλά δεν τα καταφέρνω.
Ξέρω πως κάνω λάθη αλλά δεν μπορώ να σε πείσω να είσαι ανεκτικός. Ξέρω πως σε χρειάζομαι, όχι να με βοηθήσεις, απλά να με φιλάς όταν τελειώνουν οι δύσκολες μέρες. Δεν καταλαβαίνω γιατί μου είναι τόσο υπεράνθρωπο να το ζητήσω. Μυρμηγκιάζει ο εγκέφαλός μου και παγώνω. Μακάρι να μπορούσα να σε κάνω να το νιώσεις με ένα άγγιγμα. Με ένα κουμπί.
Θέλεις να μάθω να παλεύω και να ζητάω. Θέλεις να μάθω να το κάνω μόνη μου, για μένα. Και για αυτό με αφήνεις. Να μάχομαι με τα κύματα μόνη μου. Έτσι πρέπει το ξέρω, και για αυτό δεν μπορώ να σου κρατήσω κακία. Πόσο θα ήθελα όμως να είσαι δίπλα μου. Ούτε μπροστά μου, ούτε πίσω μου. Ούτε να σε ακολουθώ, ούτε να με υποβαστάζεις. Να είσαι δίπλα μου, συνοδοιπόρος και συνταξιδευτής. Όπως και εγώ για σένα.
Μακάρι να μπορούσα να σε πείσω. Σε ευχαριστώ για όλα, μα πιο πολύ για τα σκληρά σου λόγια. Ξέρω πως δεν θα είσαι εδώ, αλλά εύχομαι τα μαθήματα που με δίδαξες, όσο κι αν ήταν επίπονα, όσο κι αν μου έφεραν δάκρυα στα μάτια, να είναι οδηγητικός φάρος.
Ξέρω πως δεν θα είσαι εδώ, και δεν θα με δείς να αλλάζω. Και πόσο θα ήθελα να το είχες δει. Σε χαιρετώ και σου στέλνω χιλιάδες γλυκά φιλιά. Να μην αλλάξεις ποτέ και μακάρι να είχα καταλάβει.
2 comments:
A Farewell Letter
If for an instant God were to forget that I am rag doll and gifted me with a piece of life,
possibly I wouldn't say all that I think,
but rather I would think of all that I say.
I would value things,
not for their worth but for what they mean.
I would sleep little, dream more,
understanding that for each minute we close our eyes we lose sixty seconds of light.
I would walk when others hold back.
I would wake when others sleep.
I would listen when others talk,
and how I would enjoy a good chocolate ice cream!
If God were to give me a piece of life,
I would dress simply,
throw myself face first into the sun,
baring not only my body but also my soul.
My God, if I had a heart, I would write my hate on ice,
and wait for the sun to show.
Over the stars I would paint with a Van Gogh dream a Benedetti poem,
and a Serrat song would be the serenade I'd offer to the moon.
With my tears I would water roses,
to feel the pain of their thorns,
and the red kiss of their petals.
My God, if I had a piece of life...
I wouldn't let a single day pass without telling the people I love that I love them.
I would convince each woman and each man that they are my favourites,
and I would live in love with love.
I would show men how very wrong they are to think that they cease to be in love when they grow old,
not knowing that they grow old when they cease to love!
To a child I shall give wings,
but I shall let him learn to fly on his own.
I would teach the old that death does not come with old age,
but with forgetting.
So much have I learned from you, oh men...
I have learned that everyone wants to live on the peak of the mountain,
without knowing that real happiness is in how it is scaled.
I have learned that when a newborn child squeezes for the first time with his tiny fist his father's finger,
he has him trapped forever.
I have learned that a man has the right to look down on another only when he has to help the other get to his feet.
From you I have learned so many things,
but in truth they won't be of much use,
for when I keep them within this suitcase,
unhappily shall I be dying.
~G. G. MARQUEZ~
....... ti na pw
Post a Comment