Εγώ. Κι εσύ.

Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το μυρίζεις στον αέρα, το αισθάνεσαι στα φώτα, το νιώθεις στους δρόμους. Τίποτα και κανείς δεν είναι ίδιος. Δεν αλλάζουμε δέρμα σαν τα φίδια. Όχι, είναι κάτι πιο βαθύ από αυτό, πιο ουσιαστικό. Δεν αλλάζουμε εμφάνιση, αλλάζουμε ουσία. Γινόμαστε κάποιοι άλλοι.
Άλλοι. Τρομακτική έννοια "οι Άλλοι". Είναι ξένοι, πρέπει να τους κατακτήσουμε, να τους καταπιούμε, να βγούμε από πάνω, να μας ανήκουν, για να μην τους φοβόμαστε. Και τότε μπορούμε να τους αγαπήσουμε. Αφού τους έχουμε αποσυναρμολογήσει, αφού έχουμε ανακαλύψει από τι είναι φτιαγμένοι, αφού έχουμε προσδιορίσει το κάθε κατασκευαστικό υλικό τους.
Η αγάπη πια είναι μια συνεχής μάχη κατάκτησης, υπεροχής. Ποιός θα πονέσει περισσότερο, ποιός θα βγεί αλώβητος.
Ξέρω ένα μυστικό που εσύ δεν ξέρεις.
Κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από την αγάπη.
Κουβαλάς τα σημάδια σου στωικά, με ηρεμία, με ευλάβεια.
Δεν μπορείς να με κατακτήσεις, να με μεταλλάξεις. Μπορείς μόνο να προσπαθήσεις να με καταλάβεις. Να αλλάξουμε δέρμα μαζί. Να γίνουμε κάποιοι άλλοι μαζί. Μόνο που δεν θα είμαστε άλλοι. Θα είμαστε εσύ κι εγώ, που θα κάνουμε χώρο ο ένας στον άλλο, να ξαποστάσει, να ξεκουραστεί.

Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Το μυρίζεις στον αέρα, το αισθάνεσαι στα φώτα, το νιώθεις στους δρόμους. Τίποτα και κανείς δεν είναι ίδιος. Εκτός από μένα. Κι εσένα. Που κρατάμε σημαίες και καθόμαστε στην πρώτη σειρά να μαχόμαστε.