..στο παλιό ημερολόγιο..

"Τα όπλα δεν παρέδωσαν ποτέ, δεν νικούνται, δεν υποχωρούν τόσο εύκολα οι δυνατοί.
Γι’αυτό λοιπόν κι εσύ κι εγώ εκεί.
Και στο παρόν.
Κι ας είναι όλα παρελθόν.

Κι ας είναι όλα μάταια.
Κι ας είναι όλα κλειδωμένα της ψυχής μας τα δωμάτια.
Κουράγιο γιατί ζείς.
Κουράγιο και θα δείς.
Κουράγιο και μπορείς να ξεπεράσεις τα εμπόδια.
Μόνο, σύνδεσε ξανά της ψυχής σου τα καλώδια..."

Δεν θυμάμαι από που το ξεσήκωσα αυτό.. το είχα γράψει σε ένα παλιο ημερολόγιο (ναι, ναι, κρατάω ακόμα ημερολόγιο, παρόλο που δεν είμαι πια 13 χρονών.. τι να πώ.. νομίζω ότι η γραφή είναι η καλύτερη ψυχανάλυση..) και σήμερα μου ήρθε η όρεξη να το γράψω στο μπλόγκ.

Ίσως επειδή καμμιά φορά αισθάνομαι σαν να θέλω να παραδώσω τα όπλα, χωρίς όμως να ξέρω τι όπλα, ή που να τα παραδώσω! Απλά ξέρω οτι θέλω να μην ενδιαφέρομαι για τίποτα..

Ίσως, γιατί μετά από πολύ καιρό είμαι ελεύθερη, και ενώ είμαι ευτυχισμένη, φοβάμαι κιόλας.
Ξεσυνήθισα.. να βγαίνω με φίλους, να χορεύω, να γελάω συνέχεια..
Απλά, τώρα υπάρχουν πιο πολλές ώρες για μένα, και αυτές οι έξτρα ώρες είναι δύσκολες να γεμίσουν.

Το καλύτερο από όλα είναι οτι γράφω πάλι. Γράφω πράγματα που δεν με απασχολούσαν πρίν, μικρά, μεγάλα, γράφω ότι μου κατέβει στο κεφάλι.

Ξανασυνδέω τα καλώδια, και φύγαμε για τα επόμενα!