...και ελπίζεις.

Δεν ξέρεις. Αλλά προσπαθείς. Με αυτά που ξέρεις, με όσα έχεις αισθανθεί, όσα έχεις ψυχανεμιστεί. Και δοκιμάζεις. Όπως έκανες πάντα.

Στην αρχή είναι δύσκολα, είναι περίεργα, είναι διαφορετικά. Και συνεχίζεις.

Και δίνεις λίγο, κ τραβάς λίγο πίσω. Και παίρνεις λίγα κ παίρνουν λίγο πίσω.

Άλλα τα πετυχαίνεις, άλλα τα αλλάζεις, τα διαφοροποιείς. Και ξαναπροσπαθείς. Και κάθε φορά δίνεις λίγο περισσότερο.. Δοκιμάζεις τα νερά, να δείς αν είναι φιλόξενα, αν είναι κρυστάλλινα, αν είναι παγωμένα, αν είναι ζεστά, ή δροσερά, αν σε φωνάζουν να βουτήξεις..

Και ελπίζεις. Ελπίζεις να βρείς νέα μαγικά κουμπιά, νέα χάδια, νέες αγκαλιές, νέες εικόνες, καινούριες, δικές σας, καταδικές σας στιγμές. Και ελπίζεις. Ότι θα είναι διαφορετικά- αλλά και ίδια.

Σαν κάτι που να το ξέρεις χρόνια αλλά το ανακαλύπτεις τώρα. Έχει άλλη αφή, άλλη μυρωδιά, είναι από άλλο υλικό. Η αίσθηση όμως είναι γνώριμη.

Κι ας φοβάσαι. Γι' αυτό δοκιμάζεις. Κι όμως.. Κάτι μέσα σου σε παρακινεί να βουτήξεις με το κεφάλι.. Χωρίς δοκιμές, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Παίρνεις μια βαθειά ανάσα να γεμίσεις μυρωδιές και μηδενίζεις την απόσταση. Βουτάς και ελπίζεις να σε φτάσει η αναπνοή σου ως την άλλη άκρη. Και ελπίζεις ότι θα είναι κάποιος εκεί να σου δώσει μια μαλακή ζεστή πετσέτα να στεγνώσεις, να σε φιλήσει στα βλέφαρα και να σε καλωσορίσει.