Τα κουτιά μου

He doesnt look a thing like Jesus
But he talks like a gentleman
Like you imagined
When you were young

Όλη μου η ζωή είναι τακτοποιημένη όμορφα σε κουτάκια. Φυλάω τα πάντα, από φωτογραφίες, εισιτήρια, χαρτάκια, αφιερώσεις, αποδείξεις, όλα μου τα ρούχα και τα τετράδια, χιλιάδες ημερολόγια, παλιές κασέτες και cd, γράμματα φίλων, βιβλία που μου χάρισαν. Γενικά. Φυλάω ότι κατα καιρούς χαροποίησε το διαβολάκι και το αγγελάκι μέσα στο κεφάλι μου, και τα έκανε να συμφιλιωθούν, να αγκαλιαστούν και να στήσουν τρελό χορό.

Συχνά ανοίγω τα κουτιά όταν αναρωτιέμαι πώς έφτασα σε αυτό το σημείο στη ζωή μου, να ανατρέξω στα βήματα που ακολούθησα, στις αποφάσεις που πήρα, στους ανθρώπους που αγάπησα ή απέρριψα, στους ανθρώπους που με αγάπησαν ή με απέρριψαν. Ανακαλύπτω συνεχώς πράγματα που δεν είχα δεί, όπως ας πούμε μια αφιέρωση στην τελευταία σελίδα σε ένα τετράδιο μαθηματικών που μου είχε γράψει ένας μαθητικός μου αγαπημένος. "Το τετράδιο τελείωσε, η αγάπη μου για σένα ποτέ." Το σκεπτικό ήταν οτι θα αγαπιόμασταν μέχρι να τελειώσει το τετράδιο μου των μαθηματικών και να γεμίσει από εξισώσεις με έναν, δύο, τρείς, ποιός ξέρεις πόσους, αγνώστους. Φυσικά δεν έφτασα ποτέ στην τελευταία σελίδα και έτσι το μήνυμα αιώνιας αγάπης χάθηκε στο χρόνο.

Ή προχτές. Που βρήκα παλιές κασέτες που μου είχε γράψει η Κ., όταν είχαμε αποφασίσει να κάνουμε συγκρότημα. Skunk Anansie για να εμπνευστούμε! Το συγκρότημά μας λεγόταν Hard Candies και είχαμε κ το ομώνυμο τραγούδι. Εγώ τους στίχους, εκείνη τη μουσική. Ψάχνοντας τα κουτιά μου βρήκα και το χαρτί με τους στίχους. "Never give in, never give up.. cause you're a hard candy".. Αυτό το τραγούδι κάναμε μόνο-φυσικά- και μετά μας έφαγαν οι εξετάσεις και οι νεανικές αγάπες, η αγωνία για το μέλλον και η ενηλικίωση..

Τρέμω στην σκέψη ότι όλα αυτά μπορεί να χαθούν μια μέρα.. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τις αναμνήσεις μου, που είναι και γεύση, και όσφρηση, και αφή.. και εικόνες και ήχοι, και τραγούδια, και τετράδια, και αφιερώσεις, και χιλιάδες φωτογραφίες, θάλασσες από φωτογραφίες, ωκεανοί από φωτογραφίες.. Με φίλους, με οικογένεια, με αγάπες, με τους ανθρώπους μου. Που κάποιους τους έχω, πολλούς τους έχασα, αλλά όλοι προσθέσανε ένα κομματάκι στην ψυχή μου.

Και έτσι τώρα εγώ είμαι αυτή που είμαι, όποια είμαι, που και ποτέ να μην βρώ ακριβώς ποια είμαι, θα έχω πάντα τα κουτιά μου να ανατρέχω στην ζωή μου και να προσπαθώ να βρώ το δρόμο πίσω.

Βάζω να ακούσω Skunk Anansie- Hedonism.