Μυρωδιά από πεταλούδα

Μυρίζει παντού μπαχαρικά και ψάρι φρεσκοψημένο. Μυρίζει λεμόνι και θυμάρι, και ευκάλυπτος. 

Πάντα η μυρωδιά από λεμόνι με κάνει να σε σκέφτομαι. Πετάνε γύρω μου πεταλούδες, σαν μικρές χρωματιστές ψυχές, μικρά αποδημητικά πουλιά στη διαδρομή της ζωής τους.

Έτσι είμαι κ εγώ. Γεύομαι γαρύφαλλο και λυπάμαι τις πεταλούδες που ζουν μια μέρα. Μια ζωή ολόκληρη σε μια μέρα. Να γεννηθείς με την ανατολή, να μεγαλώσεις, να μάθεις, να ερωτευτείς, να πληγωθείς, να ερωτευτείς ξανά, μα αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να βρείς τον σύντροφό σου, να φέρεις τον κόσμο ανθρώπους, κομμάτια από τις καρδιές σας, και με τη δύση να κλείσεις τα μάτια σου και να γίνεις πάλι ένα με τη Γη που σε δημιούργησε.

Μια ζωή σε μια μέρα.

Μυρίζει ήλιος και φιλιά.  Μυρίζει ανθισμένη πασχαλιά, και αν πιστεύεις στις αισθήσεις σου, μυρίζει μοβ χρώμα.

Δεν μυρίζει έτσι σε όλους. Μάλλον μυρίζει μόνο σε μένα, που λυπάμαι τις πεταλούδες, που αποζητώ να ζήσω μια γεμάτη ζωή, και αν όχι, τότε τουλάχιστον να ζήσω μια ζωή σε μια μέρα. 

Οι πάγκοι των πλανόδιων αδειάζουν, ξαναγεμίζουν, για να αδειάσουν ξανά. Η κανέλλα αντικαθιστά το γαρύφαλλο, καινούρια φρούτα κάθε ώρα, καινούρια χρώματα σε κάθε καλάθι. Συνέχεια όμως μυρίζω λεμόνι..

Άλλες φορές έντονα πολύ. Άλλες ανεπαίσθητα...