"Αν θεωρείς ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει από τη ζωή μου
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
σκέψου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγούν οι ρίζες μου
για να βρούνε άλλη γη.
Όμως
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη.
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρεί,
αχ αγάπη μου, αχ δικιά μου,
μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,
η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου,
χωρίς από τη δική μου να φεύγει."
Μια λέξη μόνο μου έρχεται έντονα στο μυαλό.
Μια λέξη που μου είπες στην αρχή, και δεν την κατάλαβα.
Σε πίεσα πολύ για να μου εξηγήσεις αλλά ποτέ δεν την ένιωσα μέσα μου.
Χρειάστηκε να μου χαρίσεις ένα ποίημα για να πιάσω το νόημά της.
Μια λέξη μόνο μου είπες και τελικά τα έλεγε όλα.
Καθρέφτης.
2 comments:
Αναρωτιέμαι που να βρίσκεσαι όλο αυτόν τον καιρό.
Έφυγες μεγάλο ταξίδι αυτή την φορά. Σε ψάχνω μέσα σε υγρό δάσος την αυγή. Η πάχνη είναι γαλήνια και το φως του ήλιου καρφώνεται στα μάτια μου ανάμεσα από τα φύλλα των ψηλών δέντρων. Κρυώνω και ζεσταίνομαι.
Τα μυρμήγκια δουλεύουν, οι μέλισσες πετούν, τα κουνούπια πεινάνε.
Κι εγώ πεινάω. Μυρίζω την παρουσία σου από χιλιόμετρα. Ξέρω πως με κοιτάς. Δεν ξέρω αν με βλέπεις.
Ουρλιάζω τ᾽ όνομά σου, αλλά κανείς δεν μ᾽ακούει. Ουρλιάζω και προσεύχομαι ν᾽ακούσεις και να μείνεις μακριά απ´ το φως.
Προσεύχομαι για σένα.
Σε καταλαβαίνω. Πολλά από όσα διαβάζω εδώ μέσα, είναι λες και γράφτηκαν για μένα. Πονάει, αλλά πίστεψέ με...θα περάσει. Πέταξα και εγώ πράγματα, έκλαψα, έπαιξα θέατρο και συνεχίζω να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως τώρα προχωράμε...αλλά, είναι δύσκολο. Βάζω τα δυνατά μου να πιστέψω πως κάποτε μέσα μου θα ησυχάσω.
Να είσαι καλά.
Post a Comment