Ένας Οποιοσδήποτε Οδυσσέας

Μιά θάλασσα φουρτουνιασμένη
Τα κύματα της σκάνε άτσαλα στα βράχους,
Τα πράσινα νερά αναταράσσονται
Τα πλοία δεν τολμάνε να πλησιάσουν,
Δέν ανοίγονται

Κομμάτια ξύλα, καμένα, κατεστραμμένα
Πλέουν, προσπαθούν να κρατηθούν.
Σημαδεμένα ανεξίτηλα από το χρόνο

Μυρίζουν χαλασμένη ευτυχία
Ένα αστέρι βουτηγμένο στην Πανσέληνο,
πέφτει.

Μπλέκεται με τους άσπρους αφρούς και ξάφνου,

Ο αέρας σταματά.

Ο Γαλανομάτης θεός ξεπροβάλλει απ’το στενό της ‘Συντέλειας’
Και ηρεμεί την φύση
‘Σ’ευχαριστώ,’
ακούγεται ένα καράβι,
‘που με αφήνεις να περάσω’