If I can't have a revolution, what is there to dance about?

O Alber Meltzer είχε πεί αυτή την φράση πριν πολλά πολλά χρόνια, όμως ακόμα και σήμερα αποτέλεί μια πραγματικότητα.

Χωρίς την ανάγκη για επανάσταση, αυτή την έμφυτη ανάγκη που έχουμε οι άνθρωποι, να αντιστεκόμαστε σε αυτά που άλλοι προσπαθούν να μας επιβάλλουν, τότε ο κόσμος μας κινδυνεύει να γίνει ένα απέραντο τίποτα.

Πριν από λίγες μέρες είχα αυτή την συζήτηση με 2 φίλες μου. Δυστυχώς, στην χώρα μας, είναι λίγοι οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην "στροφή" της κοινωνίας σε μέσα ανήθικα, και εύκολα. Χωρίς να θέλω να αναπαράγω τον πεσσιμισμό που με διακατέχει για την πορεία της ελληνικής πραγματικότητας, με στεναχώρια διαπιστώνω οτι είμαστε ανίκανοι να αλλάξουμε τον κόσμο. Παλαιότερα, οι νέοι είχαν όνειρα, κ οράματα, πολεμούσαν για αυτό που θεωρούσαν καλό, όμορφο.

Ίσως φταίει οτι ο μόχθος πια δεν βραβεύεται. Και μένει μόνο το Fame Story, και οι τραγουδιστές, εκεί που παλαιότερα υπήρχε λογοτεχνία κ πολιτικα φρονήματα για ένα καλύτερο αύριο.

Κρίμα. Γιατί όταν αυτοί που μπορούν, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και αποφασίζουν να αφομοιωθούν, η ελπίδα σιγά σιγά φαίνεται να μας εγκαταλείπει..