Καθρέφτης

"Αν θεωρείς ότι κρατάει πολύ κι είναι τρελός
ο άνεμος από σημαίες
που περνάει από τη ζωή μου
κι αποφασίσεις
να με αφήσεις στην όχθη
της καρδιάς που έχω ρίζες,
σκέψου
πως εκείνη τη μέρα,
την ώρα εκείνη
θα σηκώσω τα χέρια
και θα βγούν οι ρίζες μου
για να βρούνε άλλη γη.

Όμως
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις προορισμένη για μένα
με γλυκύτητα αψεγάδιαστη.
Αν κάθε μέρα ανεβαίνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου για να με βρεί,
αχ αγάπη μου, αχ δικιά μου,
μέσα μου όλη τούτη η φωτιά θα επαναλαμβάνεται,
μέσα μου τίποτα δε θα σβήσει ούτε θα ξεχαστεί,
η αγάπη μου τρέφεται από την αγάπη σου, αγαπημένη,
κι όσο θα ζεις θα είναι μες στην αγκαλιά σου,
χωρίς από τη δική μου να φεύγει."

Μια λέξη μόνο μου έρχεται έντονα στο μυαλό.
Μια λέξη που μου είπες στην αρχή, και δεν την κατάλαβα.
Σε πίεσα πολύ για να μου εξηγήσεις αλλά ποτέ δεν την ένιωσα μέσα μου.
Χρειάστηκε να μου χαρίσεις ένα ποίημα για να πιάσω το νόημά της.

Μια λέξη μόνο μου είπες και τελικά τα έλεγε όλα.




Καθρέφτης.

Ο μικρός Πρίγκηπας

Δεν είσαι μικρός. 

Έχεις ζήσει μια ζωή γεμάτη. Γεμάτη από πόνο, από εμπειρίες, από αγάπη, από χαμόγελα, από δάκρυα. Γεμάτη από ενδιαφέρον, γεμάτη ξενύχτια, ποτά και μεθυσμένα πρωινά. Γεμάτη από καυγάδες, από έρωτα, φωνές, ζήλειες, και αγκαλιές. Γεμάτη από μουσική.. γεμάτη ταξίδια, και πλάνα για νέα, μακρινότερα, πιο επικίνδυνα ταξίδια.

Τα ξέρω όλα αυτά. Έχεις ζήσει μια ζωή γεμάτη, και το πιο σημαντικό, μια ζωή που δεν ξερω. Αγάπησες και αγαπήθηκες, πλήγωσες και πληγώθηκες, πολύ πρίν σε γνωρίσω. Έγραψες κείμενα, αφιέρωσες τραγούδια, άκουσες, συγκινήθηκες, ένιωσες τόσα πολλά πριν σε γνωρίσω. Δεν καταλαβαίνω γιατί με στεναχωρεί αυτό. Κυρίως αυτό το ¨έγραψες κείμενα¨ με κάνει να θέλω να κουκουλωθώ κάτω από τα σκεπάσματα. 

Δεν προσπαθώ πιά να μάθω γιατί. Δεν κάνω πιά ερωτήσεις. Τα πράγματα είναι αυτά που είναι, και πολλές φορές τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν αυτό που το υποσυνείδητό μας αφουγκράζεται.

Ξέρω όμως οτι το αξίζεις. Έζησες μια ζωή γεμάτη γιατί ξέρεις να την αξιοποιήσεις. Ξέρεις να νιώθεις, και πώς να κάνεις τους άλλους να νιώθουν. Ξεζουμίζεις την ζωή, την αγκαλιάζεις σφιχτά και δεν ξεκολλάς από πάνω της. Λές ¨εδώ θα είμαι, μέχρι που δεν θα είμαι¨. Περιμένεις πολλά αλλά δίνεις περισσότερα. Δεν μου δημιουργείς ασφάλεια, αλλά είσαι πολύτιμος, μοναδικός, διαφορετικός. Με κάνεις να χαμογελάω και να είμαι ευτυχισμένη με την ίδια ευκολία που μπορείς να με στεναχωρέσεις. Έχεις γύρω σου ένα πεδίο, σχεδόν μαγνητικό, ασκείς μια δύναμη, και όλα περιστρέφονται γύρω σου, όπως τα ηλεκτρόνια γύρω από τον πυρήνα.

Ξέρω όμως ότι δεν είσαι πάντα έτσι. 

Θέλεις να αφεθείς, θέλεις κάποιον να σε αγκαλιάζει και να σου δίνει κουράγιο. Σου αρέσει να προχωράς μόνος, αλλά να ξέρεις οτι ανα πάσα στιγμή μπορείς κάπου να ακουμπήσεις. Υπάρχουν και οι σκοτεινές στιγμές. Όλο και λιγότερες, αλλά ακόμα εκεί.. Δεν ξέρω αν θα εκλείψουν ποτέ αλλά εσύ ξέρεις να μάχεσαι. Δεν φοβάσαι. Δοκιμάζεις τον κόσμο όπως δοκιμάζεις τον εαυτό σου. 

Είμαι πολύ υπερήφανη για σένα.

Δεν είσαι μικρός. Σίγουρα όμως είσαι Πρίγκηπας.

Μυρωδιά από πεταλούδα

Μυρίζει παντού μπαχαρικά και ψάρι φρεσκοψημένο. Μυρίζει λεμόνι και θυμάρι, και ευκάλυπτος. 

Πάντα η μυρωδιά από λεμόνι με κάνει να σε σκέφτομαι. Πετάνε γύρω μου πεταλούδες, σαν μικρές χρωματιστές ψυχές, μικρά αποδημητικά πουλιά στη διαδρομή της ζωής τους.

Έτσι είμαι κ εγώ. Γεύομαι γαρύφαλλο και λυπάμαι τις πεταλούδες που ζουν μια μέρα. Μια ζωή ολόκληρη σε μια μέρα. Να γεννηθείς με την ανατολή, να μεγαλώσεις, να μάθεις, να ερωτευτείς, να πληγωθείς, να ερωτευτείς ξανά, μα αγαπήσεις και να αγαπηθείς, να βρείς τον σύντροφό σου, να φέρεις τον κόσμο ανθρώπους, κομμάτια από τις καρδιές σας, και με τη δύση να κλείσεις τα μάτια σου και να γίνεις πάλι ένα με τη Γη που σε δημιούργησε.

Μια ζωή σε μια μέρα.

Μυρίζει ήλιος και φιλιά.  Μυρίζει ανθισμένη πασχαλιά, και αν πιστεύεις στις αισθήσεις σου, μυρίζει μοβ χρώμα.

Δεν μυρίζει έτσι σε όλους. Μάλλον μυρίζει μόνο σε μένα, που λυπάμαι τις πεταλούδες, που αποζητώ να ζήσω μια γεμάτη ζωή, και αν όχι, τότε τουλάχιστον να ζήσω μια ζωή σε μια μέρα. 

Οι πάγκοι των πλανόδιων αδειάζουν, ξαναγεμίζουν, για να αδειάσουν ξανά. Η κανέλλα αντικαθιστά το γαρύφαλλο, καινούρια φρούτα κάθε ώρα, καινούρια χρώματα σε κάθε καλάθι. Συνέχεια όμως μυρίζω λεμόνι..

Άλλες φορές έντονα πολύ. Άλλες ανεπαίσθητα...