Μαύρη Τρύπα

Πυρήνες από νετρόνια.
Νάνοι λευκοί, Κόκκινοι γίγαντες
Ήρωες παραμυθιών
γύρω από μια κοπέλα.
Μελαχρινή, μαύρα μάτια, έντονες σκιές, κραγιόν σκούρο κόκκινο
Σαν αίμα
σαν κρασί.

Την φωνάζουν Μαύρη Τρύπα
Ό,τι αγγίζει γίνεται στάχτη, παρανάλωμα
Καταπίνει κάθε περιπλανώμενο κοσμοναύτη
Κάθε σκέψη της κρατήρας, έκρηξη αραχνοειδής
Ζει καταβροχθίζοντας την ξένη ενέργεια
'Ολα.
χαρά, δάκρυα, λύπη, έρωτα.

Ούτε το Φως δε γλιτώνει από την αδηφάγο
Στο κέντρο της ψυχής της η μοναδικότητα.
μία, ανείπωτη, όπως κι εκείνη.

Κλειδωμένo κρατά τον Έρωτα
σημείο με άπειρη πυκνότητα
διάσταση μηδενική
Σαν τους Θεούς

θα ελευθερωθεί ο Έρωτας
όταν σπάσει τις αλυσίδες του
Όταν η μοναδικότητα δεν θα ναι πια στο κέντρο

Μα τότε δεν θα υπάρχει πια ο κόσμος.
Και θα χει μείνει μόνος...
Μόνος
με την Μαύρη Τρύπα

σε μιαν αγάπη τρόμου

Θέλω...

Θέλω να ξυπνήσω και το κινητό μου να έχει πνιγεί στα μηνύματά σου. Η μάλλον, θέλω να μου στείλεις ένα, που να λέει τα πάντα. Θέλω να δω πως είσαι όταν ξυπνάς, πώς μυρίζεις πριν πέσεις για ύπνο. Θέλω να νιώσω την ανάσα σου ζεστή, δίπλα στο αυτί μου.. Θέλω να νιώσω το χέρι σου μέσα στο δικό μου. Θέλω να νιώσω πώς είναι να με αγκαλιάζεις κ να λυγίζουν τα γόνατά μου. Θέλω να σου λείπω, να με αναζητάς. Θέλω να πάμε μια βόλτα, στο νησί σου. Θέλω να μου δείξεις τι σε συγκινεί. Θέλω να δω φωτογραφίες σου από το σχολείο. Θέλω να μπω στην ζωή σου, από ένα μικρό πλαϊνό παράθυρο.. όχι με φασαρίες, ήσυχα ήσυχα, έτσι που να μην αναταράξω την καθημερινότητά σου. Θέλω να μπω στην ζωή σου κ να τα κάνω όλα λίμπα.. μόνο για μένα. Θέλω να χαϊδέψω τα μαλλιά σου, τα μούσια σου που τόσο αγαπάς. Θέλω να με φιλάς στα χείλη κ να χάνομαι στο φιλί σου. Θέλω να μου χαϊδεύεις τον σβέρκο, έτσι που με κάνει να ανατριχιάζω. Θέλω να σε ταΐσω μπουκίτσες μπουκίτσες στο στόμα. Θέλω να σου γράφω ποιήματα. Θέλω να ακούμε δίπλα δίπλα την τρελή μουσική που μας αρέσει, να σχολιάζουμε τους στίχους, να τσακωνόμαστε για το σε ποιόν αρέσει κάτι πιο πολύ. Θέλω να σου φτιάχνω το ουίσκι σου κ να χαλαρώνεις. Θέλω να τσακωνόμαστε, να ουρλιάζουμε κ μετά να πέφτουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Θέλω να ακουμπήσεις πάνω μου. Θέλω να ακουμπήσω πάνω σου. Θέλω να μου μιλάς μέχρι που να με παίρνει ο ύπνος, κ να συνεχίζεις. Θέλω να σε δω να χορεύεις, όταν είσαι πληγωμένος, δυστυχισμένος, μεθυσμένος, με το τσιγάρο στο στόμα. Αντρίκεια. Θέλω να ταξιδέψουμε, να σου μάθω όλα αυτά που είδα στην ζωή μου. Θέλω να με πάς εκεί που πέρασες τόσα χρόνια από την δική σου.

Κ εγώ δεν ξέρω τι θέλω...Θέλω.. Θέλω εσένα.

Κάτι από τα παλιά...

το είχα γράψει παλαιότερα, αλλά κάτι έγινε σήμερα που με έκανε να το ξαναθυμηθώ..

αυτή η αίσθηση της ανουσιότητας, αυτή η δυσκολία του να αφήνουμε το παρελθόν να μένει πίσω..

Ρόδες..

http://www.youtube.com/watch?v=4hDd9myTYJg

Δεν ξέρω τι έχω πάθει κ έχω κολλήσει με αυτό το τραγούδι..

Δεν ξέρω πώς να ανεβάζω τραγούδια, οπότε προς το παρόν, νά το σε κλιπάκι. Φυσικά δεν είναι πολύ καλή ποιότητα, αλλα και πάλι.. Παίρνετε μια ιδέα..

Ιδιαίτερη προσοχή:

"για να δεις δημιουργό την ανθρωπότητα για καλλιτέχνη την καθημερινότητα,
συγκίνηση φόβος κ αυτοεκτίμηση βλέποντας νεους ζωγράφους να ξεπηδούν απο την διαφήμιση,
και απο τους βρώμικους κόλπους της δημοσιογραφίας ένα νέο κύμα λογοτεχνίας

απο τις κατώτερες τάξεις φιλοσόφων παρατάξεις και απ'τις προνομιούχες κοινωνικές αναταράξεις, ενας δεύτερος ήλιος θα ρίχνει δεύτερες σκιές καθώς θα σκάνε 100 χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές"

Oi planodioi tis Taylandis..

Oi epafes mou me to internet ginontai pia apo aerodromia k internet cafe stin Asia, mexri na gyrisw stin anesi tou spitiou mou. Tha itan fysika mia kali eukairia gia apotoksinwsi, alla telika to internet einai pio addictive k apo ta tsigara mou, pou outws i allws den mporw na plisiasw sto aerodromio pou eimai twra.

Gi'auto, prepei na mpw se "zen" katastasi, k na kanw oti den me noiazei. Pou exei doulepsei mexri twra, den mporw na pw.

Genika, to na mpainw se "zen" fasi, (Zen state agglisti!) einai enas synithismenos tropos na apofevgw auta pou ginontai gyrw mou k den mou aresoun. Einai mia wraia morfi strounthokamilismou, diaforetiki.. Kleineis ta matia tis psyxis, den gyrnas apo tin alli. An anoixw ta matia mou k ta autia mou k niwsw tin apolyti dystyxia pou yparxei gyrw mou, nomizw oti den tha to antexw.

Prin apo 2 meres imoun stin Tailandi. Ipiame ekpliktika krasia, agorasame apisteuta yfasmata, xaimalia, xantres, petres, olwn twn eidwn ta kaloudia, stis pio exeuthelistikes times. Exeutelistikes, gia ta ellinika dedomena fysika.

4 Euro gia ena metaxwto kalymma krevatiou xeiropoiito k maxilarothikes, me enan kentimeno elefanta. 10 Euro gia ena 3-course meal, sto kalytero estiatorio tis perioxis.
K otan mas efernan kati, to edinan me ta 2 xeria, k skyvontas elafra to kefali, san mia mikri ypoklisi. Oxi apo doulikotita. Apo sevasmo ston pelati, ston Anthrwpo pou eixan apenanti tous.

K autoi oi anthrwpoi douleveoun gia to tipota. Pragmatika, gia to tipota. Den to xwraei to myalo mou. Kai stin Ellada thes 100 Euro gia na fas kapou kala k na pieis ena krasi, thes na prospoiitheis oti eisai o Ki Egw Den Xerw Poios gia na se paroun sta sovara, plirwneis kati exwfrenikes times, k se koitane san na sou kanoun k xari.

Alla den ftaine autoi, ftaime emeis pou pame k ta dinoume, pou afinoume na mplekomaste se auti tin klopi, les k emeis ta lefta ta kovoume apo ta dentra, i xrwstame na pame na tous ta akoumpisoume. K toulaxiston, as pairname poiotita i kati pisw. Oxi mono yfos k yperopsia, toulaxistoun ligos epaggelmatismos.

Kathe prwi stin paralia evlepa anthrwpous zwsmenous me pramateia na pigainoun panw katw stin kauti ammo, poulwntas logis logis pragmata, tyligmenoi me pareo k kapela gia na min tous kapsei o ilios, k eixan ena xamogelo mexri ta autia. Giati ixeran, oti tote Doulevan, k den eprepe na fernoun ta provlimata tis zwis tous mazi tous. Pigainan panw katw, parolo pou auta pou kouvalousan itan poly perissotera apo auta pou mporousan na kouvalisoun, parolo pou i ammos einai toso dyskoli sto perpatima, k omws kathe fora pou tous stamatouses gia na rwtiseis, to ekanan olokliro thema. Akoma k an den epairnes ta skalista sto xeri zwa, i tis maskes pou ekanan 5 Euro.

An epairnes de, kathe fora pou pernousan apo mprosta sou, xamogelousan, sou milousan, sou elegan "Epharisto", giati einai k poly grigoroi stis glwsses, se kernousan Pomello...

Alithinoi i pseutikoi, itan anthrwpoi pou me entypwsiasan me ton epaggelmatismo tous, parolo pou ta podia tous kaigontousan apo tin kauti ammo, k oi wmoi tous itan gdarmenoi apo to kouvalima..

Bazoun ta gyalia se pollous Evrwpaious epagelmaties.

Kai lypithika stin arxi, giati autoi oi anthrwpoi den tha exoun pote eukolies stin zwi tous, panta tha palevoun gia na kataferoun to otidipote. Oxi oti anthrwpoi me perissotera xrimata i se alles xwres, den xreiazetai na palevoun.

Apla autoi oi anthrwpoi pou eida to kanoun me mia monadiki eugenia, me mia idiaiteri dynami psyxis.

Isws telika den lypamai.. k apla tous thavmazw.

Agiou Valentinou!

Xekinwntas tha ithela na zitisw syggnwmi ek twn proterwn gia tin xrisi greeklish, alla dystyxws den exw alli epilogi! O ypologistis edw pou eimai den exei ellinikous xaraktires..

Irthe loipon auti i mera.. Oxi oti simainei tipota, alla gia tous freskoxwrismenous einai mia ypenthymisi tis sxesis pou teleiwse, tis pragmatikotitas pou allaxe, tis zwis tous pou diaforopoiithike.. Fysika, oxi oti i sygekrimeni mera diaferei se kati apo tis alles, alla oso na'nai, kati oi vitrines, kati oi filoi, sou thymizoun oti autin tin imera den eisai "2", opws tha ithele o Papaioannou, alla eisai "1", o eautos sou! Egw k moni mou den eimai "1", alla leme twra!!!

Etsi k egw, gia na apofygw auti tin imera, irtha stin Kina! Nai, stin Kina!

Ypirxe k pio makria, alla se prwti fasi eipa oti to Pekino einai mia kali epilogi!!

FIloi pou doulevoun edw me eixan faei na erthw na episkefthw tin Prwtevousa tis monternas Kinas, alla k twn 7 teleutaiwn Autokratoriwn, k eipa kalytera na polemisw tin thymisi tou parelthontos sipla sto Siniko Teixos, para perimenontas to tilefwno na xtypisei.

Etsi, meta apo polles ptiseis (athens - dubai- beijing) vrethika sto Pekino, xwris na milaw gri apo Kinezika, xwris pragmatiko plano, k xwris na eimai sigouri oti ekana to swsto.

Latrevw ta taxidia, alla synithws organwnomai kalytera. Eimai k fovitsiara, panathema me!

Simera oli tin imera tin perasa anevainontas to Siniko Teixos (Great wall of China), pou syxtirisa pou synexizw to kapnisma. Kati i anavasi, kati o katharos aeras, kontepsa na parw ta pnevmonia mou sto xeri.

Afou episkefthike tous tafous twn Auktokratorwn Ming, pira ton dromo tou Night Market, kata tis 8. Sto Night Market vriskeis polla kioskia me topikes lixoudies, opws Skorpio, Xontro Skorpio, Zouzounia diaforwn eidwn, kathws k yperoxa gennitika organa zwwn.

Tha ta xasoume ta 5 kila sto taxidi auto!

To vrady piga me tous filous sto Chinadoll, ena kineziko club, pou eixe Valentines Special!

Ama den milas tin glwssa, oute pou katalavaineis oti eisai monos k o Agios Valentinos exei paei na episkefthei alles geitonies!

Xorepsame Kineziki club music, ipiame perierga kinezika sfinakia, k gnwrisame anthrwpous apo tis 4 akres tis gis.

Ti k an me xehase o Agios Valentinos, egw thymithika na vrw ton eauto mou!

Stin Kina?

Stin Kina!!!

"Το Εγώ"

Τις Κυριακές μου αρέσει να κάνω βόλτες με το αυτοκίνητο. Βάζω δυνατά τη μουσική μου κ οδηγώ, ακολουθώντας πάντα το ίδιο δρομολόγιο.
Περνάω από τα ίδια δρομάκια, σταματάω στα ίδια Στοπ, τις περισσότερες φορές ακούω το ίδιο το τραγούδι όταν περνάω από κάποια μέρη. Κάθε Κυριακή.

Μια από αυτές τις Κυριακές, σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατέβηκα. Πρώτη φορά, σε Κυριακάτικη βόλτα.
Κατέβηκα, και ήθελα να περπατήσω.
Άναψα τσιγάρο, κλείδωσα, έκλεισα το παλτό μου κ κοίταξα γύρω μου.

Δεν ήξερα τι να κάνω, δεν ήξερα καν γιατί βγήκα από το αυτοκίνητο. Ξαφνικά, το μετάνιωσα. Γιατί άλλαξα το συνηθισμένο μου Κυριακάτικο πρόγραμμα; Ήμουν έτοιμος να κάνω τέτοια αλλαγή;

Δεν μου αρέσουν οι αλλαγές, ξέχασα. Μου αρέσει να ξέρω τι κάνω, να το κάνω συνέχεια, η επανάληψη μου δίνει δύναμη, μου δίνει την αίσθηση της κυριαρχίας, της τελειοποίησης. Αυτό που κάνω, το κάνω καλά, και αυτό με ανακουφίζει.

Και τώρα βγήκα από το αυτοκίνητο, και δεν ήξερα προς τα πού να τραβήξω. Αυτό το δρομολόγιο, δεν το ήξερα. Δεν είχα καν την μουσική μου, να έχω μια γνώριμη παρέα. Είχα μόνο τα τσιγάρα μου.

Έστριψα δεξιά, χωρίς να υπάρχει λόγος και άρχισα να κατηφορίζω. Έβλεπα κόσμο μακρυά, πήγαινα άρα κάπου που θα είχε κίνηση. Και τις Κυριακές σιχαίνομαι να βλέπω κόσμο.

Πέρασα μαγαζιά, πέρασα ταβέρνες, πέρασα στάσεις λεωφορείων, πέρασα πλανόδιους, πέρασα κ ένα μαγαζί με καθρέφτες.

Κάτι μου τράβηξε την προσοχή. Μια φιγούρα, αντανακλώμενη σε δεκάδες καθρέφτες. Δεκάδες κομμάτια του ίδιου σώματος, του ίδιου προσώπου, του ίδιου τσιγάρου. Οι ίδιες ρυτίδες, τα ίδια καστανά μαλλιά, τα ίδια βαρειά μάτια.

Ένας ξένος, κ όμως είχε κάτι οικείο. Η συνειδητοποίηση δεν ήταν άμεση, ήταν όμως οδυνηρή. Αυτή η εικόνα, αυτα τα δεκάδες κομμάτια ήμουν εγώ. Εγώ. Εγώ;

Δεν μπορεί. Κυριακή είναι η μέρα που κρύβομαι από τον εαυτό μου, η μέρα που είμαι ευτυχισμένος που δεν κουβαλάω αλυσσοδεμένο το εγώ μου πάνω μου, η ημέρα που τον αφήνω σπίτι, αρπάζω το σιντί μου, μπαινω στο αυτοκίνητο και οδηγώ.

Γιατί τώρα με βλέπω; Και όχι μόνο με βλέπω, αλλά διαθλώμαι, πολλαπλασιάζομαι, γεμίζω επιφάνειες ολόκληρες με το μισητό εγώ μου.

Δεν είναι δυνατόν να είμαι αυτός. Αυτός ο σχεδόν γέρος. Αυτός ο άντρας με το τσιγάρο που έχει καεί μεχρι το φίλτρο του. Δεν μπορεί, και δεν θέλω να είμαι αυτός.

Η απόφαση ήταν σχεδόν βίαιη. Με έπιασε μια μανία να καταστρέψω αυτό το δυστυχισμένο, αδυνατισμένο, άρρωστο εγώ μου και να αναγεννηθώ. Και ευτυχώς ήξερα από που να αρχίσω.
Άρχισα να τρέχω. Στην αρχή σιγά, μετά πιο γρήγορα. Η ανάσα μου ήταν δύσκολη "καταραμένα τσιγάρα" σκέφτηκα. Ανέβηκα την ανηφόρα.

Το παλιό μου Εγώ αποχαιρέτισε τους πλανόδιους, τις ταβέρνες, τα μαγαζιά.. Έτρεχα.. αλλά ήξερα τι να κάνω.

Ξεκλείδωσα γρήγορα το αυτοκίνητο, άρπαξα το σιντί κ άρχισα να το πατάω με μανία. Είναι το σιντί που μου έγραψες Εσύ. Το απελπισμένο σιντί της Κυριακής, αυτό που επέτρεπα τον εαυτό μου να το ακούει και να έρχεται κοντά σου.

Το κατέστρεψα. Μπήκα στο αυτοκίνητο, έβαλα πρώτη και έφυγα σαν κυνηγημένος, από αυτή την Κυριακή, με την εικόνα μου στους καθρέφτες να με καταδιώκει.

Έφτασα σπίτι. Μπήκα και Σε πήρα τηλέφωνο.

Όσο ζω, μαθαίνω...

Η ζωή είναι γεμάτη με στροφές που δεν τις έχουμε προβλέψει, και δεν έχουμε προετοιμαστεί να τις αντιμετωπίζουμε.
Ίσως πάλι, ζωή να είναι η πορεία που ακολουθούμε για να τις αντιμετωπίσουμε.
Το ποιοί είμαστε εμείς είναι η αντίδρασή μας στους άλλους, είναι η αλληλεπίδραση που συμβαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους,
ή το Εγώ είναι ένα και συγκεκριμένο, άσχετο με το τι συμβαίνει γύρω μας;

Δεν θέλω να μπλέξω σε διαδρόμους τύπου Butterfly Effect, μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δεί παρεπιμπτόντως, απλά ξύπνησα σήμερα με μία εσωτερική αναστάτωση, που δεν ήξερα που να την αποδώσω..

Σκεφτόμουν ότι πρίν από 2 μήνες, πίστευα οτι πηγαίνω κάπου συγκεκριμένα, τα είχα όλα οργανώσει μια χαρά.. Να μην πώ ότι ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι είχα διαλέξει το σωστό δρόμο..
Κάποιος είχε πεί, ότι όταν ο Άνθρωπος κάνει προγράμματα, ο Θέος είναι κάπου και γελάει..

Εγώ θα προσθέσω, ότι όταν ο άνθρωπος κάνει πλάνα που συμπεριλαμβάνουν άλλους ανθρώπους, όταν βασίζεται σε άλλους ανθρώπους, θα έπρεπε όλη η ανθρωπότητα να γελάει μαζί του.

Τελικά, μούτζωσα τον εαυτό μου (χαιδευτικά!), και είπα ότι δεν συμφωνώ με το 'Εγω είναι ένας άλλος" όπως λέει ο Ρεμπώ, αλλά το "Εγώ" μου, όταν το μάθω, θα είναι ο καλύτερος φίλος μου και το φανάρι που θα μου δείχνει το δρόμο.

Και δεν πρέπει να το υποβιβάζω, να το φιμώνω, να το καταπιέζω και να προσπαθώ να το αλλάξω για να ταιριάξει με ανθρώπους που θα ήθελα, ή θα ήθελαν, ή θα έπρεπε.. Κάποτε το έκανα αυτό, δεν ξέρω ακριβώς γιατί.

Και τελικά, 2 μήνες μετά, με αποφάσεις ... κοσμογονικές (!), η ζωή μου πηγαίνει σε άλλους δρόμους.. Καλύτερους, ή πιο ταιριαστούς με το ποια πραγματικά είμαι.

Η Αθήνα έχει υπέροχες μέρες, 23 χρόνια είναι λίγα για να έχω περισσότερες απαντήσεις από αυτές που αντέχω, κ τελικά η ζωή μου και το εγώ μου θα βρούν τρόπο να συμφιλιωθούν. Το αν θα χωρέσουν και σε πρόγραμμα, θα το δείξει μόνο το μέλλον.

Ελπίζω να μην ακούσω γέλια...