Είδα..

I'm gonna live forever I'm gonna learn how to fly High
I feel it coming together People will see me and cry Fame
I'm gonna make it to heaven Light up the sky like a flame Fame
I'm gonna live forever
Baby remember my name

Αυτό το σαββατοκύριακο είδα πράγματα για μια ζωή.

Είδα πώς αντανακλάται το άσπρο φώς πάνω σε αιώνιες πέτρες, είδα τείχη που περικλείουν αλλά δεν χωρίζουν, είδα ανθρώπους να μοιράζονται ψωμί και κρασί και να συζητάνε.

Είδα ανθρώπους ξένους να γίνονται οικογένεια, είδα φίλους να έρχονται κοντά, είδα αδέλφια να αγκαλιάζονται και άλλες φορές να κλαίνε.

Είδα άντρες να χορεύουν, να δακρύζουν, να τραγουδάνε.

Είδα γυναίκες να πετάνε ροδοπέταλα και καραμέλες, να γλυκαίνουν μια στιγμή γεμάτη αγάπη, και αναμνήσεις, και υπερηφάνεια, και δυσκολίες.

Είδα χρώματα, και μπαχαρικά, και χυμούς από ρόδια.

Είδα ακροβάτες να σκαρφαλώνουν την ζωή, να κάνουν δυο τούμπες και να επιστρέφουν με ασφάλεια στο έδαφος, μέσα σε πολύχρωμες στιγμές.

Είδα φωτογραφίες από παλιά, και είδα πώς είναι να παίρνεις μέρος σε κάτι που όταν περάσει καιρός θα γίνει και αυτό 'φωτογραφίες από παλιά'.

Είδα τι σημαίνει να έχει κάποιος ανθρώπους γύρω του, να τον στηρίζουν, να τον περιτριγυρίζουν, να τον πειράζουν, να τον αγκαλιάζουν, να τον σηκώνουν στου ώμους, να συγκινούνται, να δακρύζουν, να τον υποστηρίζουν, να πίνουν μαζί του, να χορεύουν και να τρώνε, μέχρι τα ξημερώματα.

Είδα.

Και ένιωσα.

...και ελπίζεις.

Δεν ξέρεις. Αλλά προσπαθείς. Με αυτά που ξέρεις, με όσα έχεις αισθανθεί, όσα έχεις ψυχανεμιστεί. Και δοκιμάζεις. Όπως έκανες πάντα.

Στην αρχή είναι δύσκολα, είναι περίεργα, είναι διαφορετικά. Και συνεχίζεις.

Και δίνεις λίγο, κ τραβάς λίγο πίσω. Και παίρνεις λίγα κ παίρνουν λίγο πίσω.

Άλλα τα πετυχαίνεις, άλλα τα αλλάζεις, τα διαφοροποιείς. Και ξαναπροσπαθείς. Και κάθε φορά δίνεις λίγο περισσότερο.. Δοκιμάζεις τα νερά, να δείς αν είναι φιλόξενα, αν είναι κρυστάλλινα, αν είναι παγωμένα, αν είναι ζεστά, ή δροσερά, αν σε φωνάζουν να βουτήξεις..

Και ελπίζεις. Ελπίζεις να βρείς νέα μαγικά κουμπιά, νέα χάδια, νέες αγκαλιές, νέες εικόνες, καινούριες, δικές σας, καταδικές σας στιγμές. Και ελπίζεις. Ότι θα είναι διαφορετικά- αλλά και ίδια.

Σαν κάτι που να το ξέρεις χρόνια αλλά το ανακαλύπτεις τώρα. Έχει άλλη αφή, άλλη μυρωδιά, είναι από άλλο υλικό. Η αίσθηση όμως είναι γνώριμη.

Κι ας φοβάσαι. Γι' αυτό δοκιμάζεις. Κι όμως.. Κάτι μέσα σου σε παρακινεί να βουτήξεις με το κεφάλι.. Χωρίς δοκιμές, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Παίρνεις μια βαθειά ανάσα να γεμίσεις μυρωδιές και μηδενίζεις την απόσταση. Βουτάς και ελπίζεις να σε φτάσει η αναπνοή σου ως την άλλη άκρη. Και ελπίζεις ότι θα είναι κάποιος εκεί να σου δώσει μια μαλακή ζεστή πετσέτα να στεγνώσεις, να σε φιλήσει στα βλέφαρα και να σε καλωσορίσει.

Τα κουτιά μου

He doesnt look a thing like Jesus
But he talks like a gentleman
Like you imagined
When you were young

Όλη μου η ζωή είναι τακτοποιημένη όμορφα σε κουτάκια. Φυλάω τα πάντα, από φωτογραφίες, εισιτήρια, χαρτάκια, αφιερώσεις, αποδείξεις, όλα μου τα ρούχα και τα τετράδια, χιλιάδες ημερολόγια, παλιές κασέτες και cd, γράμματα φίλων, βιβλία που μου χάρισαν. Γενικά. Φυλάω ότι κατα καιρούς χαροποίησε το διαβολάκι και το αγγελάκι μέσα στο κεφάλι μου, και τα έκανε να συμφιλιωθούν, να αγκαλιαστούν και να στήσουν τρελό χορό.

Συχνά ανοίγω τα κουτιά όταν αναρωτιέμαι πώς έφτασα σε αυτό το σημείο στη ζωή μου, να ανατρέξω στα βήματα που ακολούθησα, στις αποφάσεις που πήρα, στους ανθρώπους που αγάπησα ή απέρριψα, στους ανθρώπους που με αγάπησαν ή με απέρριψαν. Ανακαλύπτω συνεχώς πράγματα που δεν είχα δεί, όπως ας πούμε μια αφιέρωση στην τελευταία σελίδα σε ένα τετράδιο μαθηματικών που μου είχε γράψει ένας μαθητικός μου αγαπημένος. "Το τετράδιο τελείωσε, η αγάπη μου για σένα ποτέ." Το σκεπτικό ήταν οτι θα αγαπιόμασταν μέχρι να τελειώσει το τετράδιο μου των μαθηματικών και να γεμίσει από εξισώσεις με έναν, δύο, τρείς, ποιός ξέρεις πόσους, αγνώστους. Φυσικά δεν έφτασα ποτέ στην τελευταία σελίδα και έτσι το μήνυμα αιώνιας αγάπης χάθηκε στο χρόνο.

Ή προχτές. Που βρήκα παλιές κασέτες που μου είχε γράψει η Κ., όταν είχαμε αποφασίσει να κάνουμε συγκρότημα. Skunk Anansie για να εμπνευστούμε! Το συγκρότημά μας λεγόταν Hard Candies και είχαμε κ το ομώνυμο τραγούδι. Εγώ τους στίχους, εκείνη τη μουσική. Ψάχνοντας τα κουτιά μου βρήκα και το χαρτί με τους στίχους. "Never give in, never give up.. cause you're a hard candy".. Αυτό το τραγούδι κάναμε μόνο-φυσικά- και μετά μας έφαγαν οι εξετάσεις και οι νεανικές αγάπες, η αγωνία για το μέλλον και η ενηλικίωση..

Τρέμω στην σκέψη ότι όλα αυτά μπορεί να χαθούν μια μέρα.. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς τις αναμνήσεις μου, που είναι και γεύση, και όσφρηση, και αφή.. και εικόνες και ήχοι, και τραγούδια, και τετράδια, και αφιερώσεις, και χιλιάδες φωτογραφίες, θάλασσες από φωτογραφίες, ωκεανοί από φωτογραφίες.. Με φίλους, με οικογένεια, με αγάπες, με τους ανθρώπους μου. Που κάποιους τους έχω, πολλούς τους έχασα, αλλά όλοι προσθέσανε ένα κομματάκι στην ψυχή μου.

Και έτσι τώρα εγώ είμαι αυτή που είμαι, όποια είμαι, που και ποτέ να μην βρώ ακριβώς ποια είμαι, θα έχω πάντα τα κουτιά μου να ανατρέχω στην ζωή μου και να προσπαθώ να βρώ το δρόμο πίσω.

Βάζω να ακούσω Skunk Anansie- Hedonism.

The hazards of love

“We will, perhaps, link hands like children in a circle, and sing the song we all know in our hearts: time is short, no one is really okay, life is quick and dead is dead.”

Δεν ξέρω πόσο πιο ειλικρινής μπορώ να γίνω. Πιο σαφής. Σου ζήτησα να μην με πληγώσεις. Και το υποσχέθηκες. Μου είπες ότι θα μου κρατάς τό χέρι, και θα μου χαιδεύεις τα μαλλιά, θα τρώμε σταφύλια και θα πίνουμε κρασί. Μου είπες ότι θα κοιμάσαι δίπλα μου, κολλημένος, να κρατάνε ζέστη τα σώματά μας. Μου είπες οτι θα ανοίξεις ένα παράθυρο στην καρδιά σου να μπώ, και θα με αφήσεις να κουρνιάσω, να ηρεμήσω, να πάρω δυνάμεις. Κοιτάζω γύρω και δεν μπορώ να σε βρώ, γιατί δεν είσαι πουθενά. Είσαι όπου θες να είσαι, όπως θες να είσαι, όποτε θες να είσαι. Όταν είσαι όμως, ανθίζει η γη γύρω μου, και γελάω, και θέλω να σου σκάω παιχνιδιάρικα φιλιά στα βλέφαρα, πεταχτά φιλιά στα δάχτυλα, παθιασμένα φιλιά στα χείλη.

Όταν δεν είσαι εδώ, συνήθως γράφω και σβήνω πράγματα που θα ήθελα να σου αφιερώσω, λέξεις που θα ήθελα να σου χαρίσω, νότες που θα ήθελα να αφήσω μεσα στα χέρια σου. Και ειναι εύηχες οι λέξεις, και μελωδικές οι νότες. Αλλά το μετανιώνω και τα σβήνω όλα γιατί δεν υπάρχει λόγος ούτε να τα δεις, ούτε να τα ακούσεις.

Ας ήσουν εδώ. Το υποσχέθηκες και πρέπει πάντα να κρατάς την υπόσχεσή σου.


Μου λείπει κάποιος να κάνει την καρδιά μου να τραγουδήσει. Και όχι, δεν βαρέθηκα να περιμένω. Υποψιάζομαι ότι όταν αυτό βρεθεί, το τραγούδι κάνει την αναμονή να αξίζει.

If today was your last day

My best friend gave me the best advice
He said each day's a gift and not a given right
Leave no stone unturned, leave your fears behind
And try to take the path less traveled by
...So do whatever it takes
Cause you can't rewind a moment in this life
Let nothing stand in your way

Cause the hands of time are never on your side

-Nickelback, If today was your last day

Some times lyrics say it best. I love that first sentence. My best friend gave me the best advice. My best friend.. That phrase makes my heart race, my hands are no longer cold, my day no longer seems bleak, my lips open ever so gently hinting a smile, my mind makes plans. I want to plunge into life headfirst, and experience everything fast. Though not rushed. But I do want to live it. The way I want it. The way it's worth. Some times lyrics say it best. And we better say nothing at all.

I am..

There are some days different than the others. There are some songs that get stuck in your head.. they grab you and won't let go. There are some moments that you want to be hugged.. with no words necessary. There are times that you want to scream and shout and break things. There are dinners you've cooked for friends and shared your lives. There are moments you've laughed so hard you started to cry. There are some smells that take you back... There are places that you've known forever and times you walk them and they seem unexplored territories. There are nights that you can't sleep because you're too happy... and others because you're too sad. There are kisses that you have never given but imagine what they would feel like. There are books that you've read and carry their words in you, and there are books yet to be discovered. There are ideas you respect and ideals that you cherish. There are clothes you wear that feel like home.. because they smell like your mom. There are letters you've written and never sent and there are others you've received. There are things you've said, things you should have said, and things you should have never said. 

And that's who you were.. Who you are... And who you will become.

Εσύ.

Μπλέκω σε ένα παιχνίδι χωρίς κανόνες.

Φοβάμαι αλλά ανατριχιάζω, δεν ξέρω κι όμως έρχομαι κοντά. Σε αναζητώ σε κάθε μου σκέψη, σε κάθε στιγμή, σε κάθε μου λέξη.
Στους παλμούς μιας χορδής, σε ένα κύμα, σε ένα φιλί.
Σε αναζητώ στους σφυγμούς μιας ζωής, σε ένα βλέμμα, σε ένα βήμα.

Πετάω τους κανόνες, κάνω ένα βήμα και βουτάω στο κενό. Αψηφώ τον εαυτό μου. Δεν θέλω να κρατηθώ.

Θέλω να με πάρεις από το χέρι και να μάθουμε μαζί να συλλαβίζουμε την αγάπη.

Είναι αυτά τα μάτια σου. Και τα χέρια σου.. Και η μυρωδιά σου από κρασί. Και τα κύματα στην καρδιά σου που δεν λένε να ημερέψουν. Επειδή δεν θέλεις. Γιατί όσο μεγαλύτερα τα κύματα τόσο πιο πολύ μάχεσαι.

Και ενώ δεν θέλω ήρεμες θάλασσες, δεν ξέρω αν μπορείς να με πάρεις να ταξιδέψουμε τα κύματα μαζί.